کودکان یکساله کتک می زنند و هل می دهند. آن ها هنوز نمی دانند این اعمال، رفتارهای درستی در مقابل با دیگران نیستند. در حقیقت، آن ها اغلب ممکن است متوجه نشوند که در این کتک زدن و هل دادن شخص دیگری نیز حضور دارد، چون در اندیشیدن به این که سایر افراد دارای احساسات مشابه آن ها هستند، دچار مشکل هستند.

کودک یک ساله در کتک زدن و هل دادن، انگیزه های تهاجمی، عصبانیت، بدجنسی و تمایل به قلدری و زور گویی ندارد، در تمایل به کتک زدن و هل دادن در یک کودک یک ساله ناشی از خود محور بینی طبیعی یا تمایل او به تجربه و آزمایش محدودیت هاست .

به مرور می تواندی به او بیاموزد این رفتار، دیگران را ناراحت یا عصبانی می کند و او می تواند بیاموزد برای رسیدن به خواسته هایش انگیزه های آنی خود را مثل: کتک زدن و هل دادن کنترل کند.

کودکی که به طور طبیعی خود محور است، دنیا را فقط از دیدگاه خود می بیند. هرگاه اسباب بازی جالبی ببیند، آن را می خواهد و به دنبالش می رود. در این موقعیت اگر کودک دیگری بین او و هدفش قرار گیرد، چنان مصممانه او را کنار می زند که گویی کودک دیگر بایستی مودبانه عقب نشینی کند. آن چه در ذهن اوست، انتخاب مسیری مستقیم و سریع برای رسیدن به اسباب بازی مورد نظر است. او قادر به در نظر گرفتن اثر رفتارش بر دیگران نیست.

مهارت های کودک یکساله در برقراری ارتباط محدود است. اگر متوجه شود کودک دیگر اسباب بازی ای دارد که او آن را می خواهد، عملی که از نظر او بیشترین توجیه را دارد، انجام می دهد. او نمی تواند گوید، می توان با بازی کنم؟ یا می روی کنار لطفا؟ اما او می تواند کتک بنزد و هل بدهد و یا داد و فریاد کند. به این ترتیب عمل کتک زدن یا هل دادن برای رسیدن به مقصود برای او روش بسیار مفیدی را تداعی می کند. همراه با تلاش در کتک زدن و هل دادن در موقعیت های مختلف او مورد استفاده دیگری را نیز کشف می کند. او در می یابد که نتایج این رفتار اغلب بسیار جالب توجه است. گاهی کودک دیگر همکاری می کند گاهی گریه می کند گاهی پدر یا مادری فریاد می زند و اغلب اوقات او به خاطر کارهایش توجه بسیاری را به خود جلب می کند!

برای کودک یکساله ای که سعی می کند در یابد دنیا چگونه عمل می کند و چه چیزی موجب حوادق می شود این تنوع واکنش ها به اندازه ای تحریک کننده است که احتمالا به کتک زدن و هل دادن ادامه می دهد تا ببیند چه اتفاقی می افتد.

بعضی کودکان در نحوه ابراز وجود نسبت به دیگر کودکان فیزیکی تر عمل می کنند. این کودکان ممکن است درشت اندام ولی از این که چه اندازه از کودکان دیگر بزرگ تر و قوی ترند، بی اطلاع باشند. هنگامی که در اتاق به اطراف حرکت می کنند، ممکن است به یک گاو نر در مغازه چینی فروشی فکر کنید.  آنان ممکن است در پارک به خوبی و آرامش بازی کنند، اما در اتاق پذیرایی کودکان دیگر را کتک بزنند یا هل دهند.

اگر کودک شما چنین خصوصیت رفتاری دارد، بسیار مهم است که او را به خاطر تصادم با سایر افراد یا اشیا سرزنش نکنید و به باد  انتقاد نگیرید، چون شاید نداند بدنش چه مقدار فضا را اشغال می کند. به جای ملامت سعی کنید مکان بازی او را تغییر دهید، یا از بازی کردن او در جایی که چندین کودک دیگر نیز حضور دارند و فضای کافی برای حرکت آزادانه، وجود ندارد، پیشگیری کنید.

به واکنش سایر کودکان، به هنگام کتک زدن و هل دادن آن ها توسط کودکتان دقت کنید. اگر آن ها ناراحت نیستند، احتمالاً شما هم نباید ناراحت باشید. سایر کودکان می توانند این رفتار را به عنوان برقراری ارتباط بپذیرند، و از این شیوه رفتار، به گونه بزرگسالان ناراحت نمی شوند. در هرحال متوجه شدید کتک زدن و هل دادن های او در صورت مداخله نکردن شما، ممکن است شدت بگیرد، حتماً مداخله کنید، حتی اگر در وهله اول قربانی اهمیت ندهد. یکی از راه های واکنش، نشستن بین بچه ها در هنگام شروع این نوع رفتار است تا با فعالیت جدیدی ذهن آن ها را منحرف کنید، یا کودکان را به سرعت از هم جدا کنید و بگویید ما کتک نمی زنیم.

اگر به نظر می آید، کودکتان می فهمد کتک زدن و هل دادن دیگران را ناراحت می کند ولی باز هم به این کار ادامه می دهد و آن را تکرار می کند، شاید شما را می آزماید تا شدت محدودیت های مشخص شده را دریابد.

اگر سعی کنید کودکی را که حد و حدودها را جویا شده است، نادیده بگیرید و یا به سادگی ذهن او را منحرف کنید، او به رفتار نادرست خود ادامه خواهد داد و در اغلب موارد رفتار نادرستش را تکرار خواهد کرد تا بالاخره کسی جلوی او را بگیرد.

اگر شما در کودکتان چنان الگویی از کتک زدن مشاهده می کنید، که هربار باید به سرعت و قاطعانه دخالت کنید، بهترین راه این است که او را از محل تماس با دیگر کودکان خارج و مدت کوتاهی در آغوش خود نگه دارید و در این ضمن بگویید کتک زدن ممنوع

با تکرار واکنشتان در حد مهار شده و آرام، اما محکم و مقاوم او خواهد آموخت که کتک کاری عملی هیجان انگیز یا جالب توجه نیست بلکه یک وقفه خسته کننده در بازی است. حتی مهم تر از این او خواهد دانست حد و حدودی برای رفتار او تنظیم کرده اید و می تواند بر کنترل تحریکان خودش توسط شما حساب کند حتی هنگامی که او خودش قادر به کنترل رفتارش نیست.