تاب دو حالته زرین
تاب صندلی یا نشیمنی است که با طناب یا زنجیر آویزان می‌شود و زمانی که به حرکت دربیاید به حرکت نوسانی خود مانند یک پاندول ادامه می‌دهد تا جایی که با کشیده شدن یا دخالت نیرویی خارجی متوقف شود. این وسیله معمولاً در زمین بازی کودکان، سیرک یا ایوان و حیاط خانه‌ها قرار می‌گیرد. تاب وسیلهٔ بازی محبوبی میان کودکان است. در زمین‌های بازی، معمولاً چند تاب از یک چارچوب فلزی یا چوبی آویزان می‌شوند تا چند کودک بتوانند به طور همزمان با آن بازی کنند. تاب‌ها در شکل‌ها و اندازه‌های گوناگون یافت می‌شوند. برای نوزادان و کودکان نوپا، تاب‌های مخصوصی وجود دارد که سوراخ‌هایی برای قرار گرفتن پای کودک در آن تعبیه شده‌است.
این نوع تاب کودک را در وضعیت متعادل (قائم) نگه می‌دارد و شخص دیگری (والدین، خواهر و برادر، یا...) تاب را به حرکت در می‌آورد. در بعضی جاها، برای کودکان بزرگ‌تر، نشیمن تاب را از پارچهٔ برزنتی انعطاف‌پذیر، تایر باد شده، پلاستیک یا چوب درست می‌سازند. در حیاط خانه‌ها، معمولاً با یک تکه چوب یا تخته که با طناب دو سر آن را به درختی بسته‌اند، تاب درست می‌کنند. کودکان بزرگ‌تر گاهی می‌توانند تاب را تا فاصلهٔ ۵ متر از سطح زمین بالا ببرند.
در کشور ایران کودکان هنگام تاب خوردن ترانه تاب تاب عباسی را می‌خوانند.
